เมื่อไม่รู้ก็อยากรู้
น้ำมันผสานเนื้อ กันการปริแตก ที่เรียกว่าเป็นภาษาจีนว่า ตั้งอิ้วภาษาไทยคือ น้ำมันชักเงาไม้ ที่ทำมาจากพวกยางไม้ น้ำมันจากพืช หรือภาษาเดิมๆ ในสมัยโบราณเราเรียก น้ำว่าน
น้ำมันตังอิ้ว คืออะไร ทำไมต้องมี
ในยุคหลังที่มีท่านหลวงวิจารณ์เจียรนัย เป็นหัวเรือใหญ่ของการแกะพิมพ์ ได้มีการใช้น้ำมันตังอิ้วเป็นส่วนผสมสำคัญ ที่กลายมาเป็นสัญญลักษณ์ของพระสมเด็จยุคปลาย ทุกท่านที่ศึกษาพระสมเด็จ จะได้ยินคำที่พูดถึงกันบ่อยๆมาก ก็คือ "น้ำมันตังอิ้ว"
ตามตำนานพระสมเด็จ ได้กล่าวว่า การใช้น้ำมันตังอิ้วนั้น มีในพระการสร้างพระสมเด็จยุคปลาย เพื่อแก้ไขปัญหาการแตกหักของพระสมเด็จที่สร้างขึ้นมาใหม่ๆ ที่แต่เดิมใช้พวกน้ำอ้อยเคี่ยว (น่าจะแบบตังเมเหนียวๆ) ยางไม้ ผลไม้ที่มีความเหนียว (เช่น กล้วย) และแป้งจากข้าว ที่ได้ผลบ้างไม่ได้บ้าง พระจึงเสียหายไปมากพอสมควร แต่มาในยุคหลังที่มีท่านหลวงวิจารณ์เจียรนัย เป็นหัวเรือใหญ่ของการแกะพิมพ์ "ได้มีการใช้น้ำมันตังอิ้วเป็นส่วนผสมสำคัญ ที่กลายมาเป็นสัญญลักษณ์ของพระสมเด็จยุคปลาย" ที่คงทน สวยงาม ไม่แตกร้าว และเป็นที่นิยมสูงสุดมาถึงปัจจุบัน
@จากการวิเคราะห์ตามหลักการทางเคมีอินทรีย์
•น้ำมันตังอิ้ว คือ น้ำมันข้นเหนียว แบบเดียวกับน้ำว่าน จะไม่ค่อยเข้ากับน้ำอย่างเป็นเนื้อเดียวกัน
•อย่างมากก็เป็นแบบ emulsion
•แต่ช่วยรักษาเนื้อพระผงที่กำลังแห้งตัว ให้ทนทานพอสมควร
•โดยทำให้เนื้อพระมีความหยุ่นตัว เหนียวแกร่ง ไม่แตกหักง่าย
•เกาะยึดเนื้อปูนที่กำลังแห้ง
•โดยเฉพาะในระยะแรกๆ ประมาณ 20-30 ปี ที่ยังไม่มีเนื้อปูนดิบมางอกคลุมรักษาเนื้อพระ และ
•ตังอิ้วน่าจะถูกเก็บกักไว้ในเนื้อพระโดยการปิดล้อมของความชื้น (ไม่เข้ากับน้ำ) และ
•การหุ้มห่อของผิวปูนดิบที่ผิวพระ และ
•ตังอิ้วจะเริ่มซึมออกมา ตาม
◦รูเปิด (รูน้ำตา) ทางไหลระบายความชื้นของน้ำปูนเดิมของผิวพระ และ
◦รอยปริ รอยระแหง เมื่อเนื้อพระเริ่มแห้ง
•และหรือ โดนความร้อนบ่อยๆ (เช่นการแขวนพระไว้กับตัวบ่อยๆ)
•หรือโดนความร้อนจากการแช่น้ำร้อน
ที่ทำให้ผิวพระสมเด็จเนื้อปูนดิบ ที่ "ผ่านการใช้"
•มีความหนึกนุ่ม
•ไม่แห้งผาก
•ไม่แตกร้าว ทนทาน
•เหนียวจากด้านใน แกร่งจากผิวปูนด้านนอก
•จึงแข็งประดุจหินอ่อน
•มีคราบตังอิ้วประปราย
ถ้าเข้าใจหลักการทางเคมีนี้แล้ว จะทำให้สามารถเข้าใจ และดูพระสมเด็จเนื้อผงปูนดิบที่มีตังอิ้วได้โดยเข้าใจง่ายขึ้น และเร็วขึ้น
ขอขอบคุณ ที่มาบันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน
พระสมเด็จฯ กับ น้ำมันตังอิ้ว
ทุกวันนี้ (ปี ๕๘) ยังมีเรื่องเล่าในหมู่เซียน ที่มักจะใช้อธิบายเรื่องน้ำมันตังอิ๊ว ที่มีความ เกี่ยวพันกันกับส่วนผสมหลักปูนเปลือกหอยในพระสมเด็จวัดระฆังฯ ดังต่อไปนี้ครับ
ในสมัยแรกๆ ที่สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ได้ทำการสร้างพระสมเด็จฯ นั้น ปรากฏว่าพระสมเด็จเกิดร้าว ชำรุด แตกหักเสียหายจากการสร้างในครั้งแรกๆ นั้น...
จนกระทั่ง..หลวงวิจารณ์เจียระไน นายช่างสิบหมู่ ที่เป็นช่างหลวงในวังฯ....ได้ถวาย ความรู้ให้ท่านสมเด็จพุฒาจารย์โตฯ ผสม "น้ำมันตังอิ๊ว"ลงไปในเนื้อพระฯ...ด้วยเพื่อ ทำให้เนื้อพระแกร่ง แข็งแรง...ไม่ร้าวแตกหักเสียหาย.....ง่าย (นี่คือปฐมบท การปรากฏตัวของ "หลวงวิจารณ์เจียระไน")
จากนั้น หลวงวิจารณ์เจียระไน ก็ทำแม่พิมพ์มาถวาย จนปรากฏเป็นพิมพ์ทรง มาตรฐาน บล็อคหลวงวิจารณ์...ที่เช่าหาราคาสูงกันอยู่ในปัจจุบัน ผู้เขียนมีประเด็นให้เพื่อนขบคิดครับ
พระสมเด็จอรหัง ที่สร้างโดยสมเด็จพระสังฆราช สุก ไก่เถื่อน (เป็นพระอุปัชฌา สายตรง) ก็มีเนื้อ มีลักษณเดียวกันกับพระสมเด็จวัดระฆังฯ....สูตรการสร้างเนื้อเดียวกัน ......ท่านควรจะเป็นผู้สอนให้ความรู้ "ศิษย์เอก" ด้วยตัวเอง...ครับ....
หลวงวิจารณ์เจียระไน......เข้ามาคั่นอยู่ระหว่าง...สมเด็จพระสังฆราช...กับ... สมเด็จพุฒาจารย์ฯ.....น่าแปลกใจไหมครับ.....ตัวละครตัวนี้ หลวงวิจารณ์เจียระไน......ทำแม่พิมพ์งดงาม สวยงาม ให้สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี...
ใครสร้างแม่พิมพ์...ให้สมเด็จพระสังฆราชสุก ไก่เถื่อน....กันครับ... พิมพ์ทรงสมเด็จอรหัง...สวยกว่าสมเด็จวัดระฆังฯ ด้วยซ้ำไปครับ ใครแนะนำ....สูตรผสมเนื้อของพระสมเด็จอรหัง...ให้สมเด็จสังฆราชสุก ไก่เถื่อน ก่อนหน้า สมเด็จพุฒาจารย์โตฯ ครับ....55
หลวงวิจารณ์เจียระไน จะสอนสังฆราช ด้วยเหรอ?...จริงเหรอ?....สอนก่อนสอน ท่านสมเด็จโตฯเหรอ...เทียบอายุทันหรือเปล่า..งงงง กับ...เรื่องเล่าของเหล่าเซียนครับ อดคิดเปรียบเทียบไม่ได้..เพราะสูตรเนื้อ และมีพิมพ์ทรงใกล้เคียงกันครับ..... ทีนี้....เข้าเรื่องน้ำมันตังอิ๊วที่เซียนเล่าว่า...หลวงวิจารณ์เจียระไน เป็นคน แนะนำให้สมเด็จพุฒาจารย์โตฯ ผสมลงไปในเนื้อพระเพื่อให้เกิดความแกร่ง เหนียว ไม่แตกหักง่าย.....ลองไปดูคุณสมบัติของน้ำมันตังอิ๊วกันครับเพื่อนๆ
จากพจนานุกรม ของท่านอาจารย์ เปรื่อง ณ นคร ในกลูเกิ้ล ครับ
ตังอิ้ว (จ.) น. น้ำมันชักเงาเครื่องไม้ เรียกว่า น้ำมันตังอิ้ว หรือ ทั่งอิ้ว ได้จากมันเมล็ดต้นทั้ง.
เป็นน้ำมันชักเงาไม้ครับ ทำให้ไม้เงางามขึ้น ผมไปถามช่างไม้ข้างร้าน เมื่อสักครู่..ช่างไม้ (ลุงเปี๊ยก) ท่านอธิบายว่า...เป็นน้ำมันทาไม้ให้เงา เหมือนแลคเกอร์ แต่จะแห้งช้ากว่า...ไม้จะเงาขึ้น..เมื่อทาจะเหนียวๆ เมื่อแห้งจะแข็งตัวได้.... สรุปว่า..เป็นน้ำมันที่แห้งช้ากว่าแลคเกอร์..
แสดงว่า....มีความเป็นน้ำมัน..ย่อมเข้ากับปูนไม่ได้...นั่นเองครับ น้ำมันตังอิ๊วไม่มีคุณสมบัติที่จะทำให้ปูนเกิดปฏิกิริยาปูนเดือด...จนเกิด พรุนปลายเข็มได้...ไม่มีคุณสมบัติทำให้ปูนแข็งตัวได้ แต่ยิ่งจะทำให้ปูนเสื่อมสภาพ แข็งตัวไม่ได้ในที่สุด....คุณสมบัติที่แห้งช้า..เหนียวมือ...วุ่นวาย แม้แต่...จะเป็นเนื้อ ปั้นกด ก็จะเกิดปัญหาเวลาปั้นกดด้วย....
ตกลงว่า....ผสมน้ำมันตังอิ๊วลงไปทำไม?....ไม่ว่าเนื้อก่อนพิมพ์พระฯ... จะเป็นเนื้อที่ถูกสร้างเป็นลักษณะปั้นกดหรือเทหยอด...ล้วนเกิดปัญหาได้ในทุกกรณี เอ่อ...เซียนผู้รู้ ผู้ชำนาญการ อธิบายให้กระจ่างหน่อย...ข้อยปวดเฮด...
หลวงวิจารณ์เจียระไนไม่ได้เป็นช่างไม้ ไม่ได้เป็นช่างปูน...(และผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่า หลวงวิจารณ์เป็นช่างอะไร? ในช่างสิบหมู่)....555555 ..หลวงวิจารณ์ฯ...แนะนำให้ สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสีผสมน้ำมันตังอิ๊วลงในเนื้อปูน..ซึ่งจะส่งผลทำให้ปูน เสื่อมสภาพ..ขั้นตอนยุ่งยาก...เสียของ...55555 ผมเลยรู้ว่า...หลวงวิจารณ์เจียรไน เป็น..."ช่าง..ไม่..รู้...อะ...ไร...บ้าง...เลย".......5555
ปั้นกดก็เหนียวเหนอะเลอะเปื้อน....ปูนเสื่อมไม่แห้ง.... เทหยอดนำ้มันก็ไม่เข้ากับน้ำ....เลอะเทอะ...ปูนไม่แห้ง เสื่อมสภาพเช่นกัน เวลากดหลัง ปาดหลัง ตามความรู้เซียนอธิบาย....ยิ่งสร้างปัญหาดีพิลึกครับ..... แล้วสมเด็จโตฯ ก็เชื่อ...หลวงวิจารณ์เจียระไน โดยผสมน้ำมันตังอิ๊ว กับเนื้อปูนนั้น เชื่อและทำ.....ตามที่หลวงวิจารณ์เจียระไน ถวายคำแนะนำ...
ขอขอบคุณ บทความ ที่มา: www.dopratae.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น